مقایسه کاربرد همزمان آلفنتانیل و پروپوفول با مورفین و سدیم تیوپنتال در کاهش تهوع و استفراغ و زمان ریکاوری بعد از عمل آپاندکتومی

چکیده : مقدمه و هدف : امروزه سعی بر این است تا در بیهوشی عمومی از داروهای با زمان ریکاوری کوتاه و دارای کمترین عوارض جانبی همانند تهوع و استفراغ بعد از عمل استفاده شود . هدف این مطالعه بررسی اثر کاربرد همزمان آلفنتانیل و پروپوفول در مقایسه با کاربرد روش معمول مورفین و تیوپنتال سدیم در کاهش تهوع و استفراغ، بعد از عمل آپاندکتومی و زمان ریکاوری است . مواد و روش کار: این مطالعه از نوع کارآزمایی بالینی تصادفی دو سو کور در سال 1378 تا 1381 بوده که در آن تعداد 42 نفر از بیماران کاندید انجام عمل آپاندکتومی مراجعه کننده به بیمارستان شهید بهشتی شهر یاسوج پس از کسب رضایت آگاهانه با استفاده از روش بلوک تصادفی به یکی از دو گروه آلفنتانیل و پروپوفول و مورفین و تیوپنتال سدیم تخصیص داده شدند. نمونه گیری به روش ساده مبتنی بر هدف بود. بیماران از نظر تقسیم بندی انجمن بیهوشی آمریکا در کلاس یک می باشند. در گروه اول آلفنتانیل با دوز 10 میکرو گرم بر کیلوگرم و پروپوفول با دوز 2 میلی گرم بر کیلوگرم و سپس انفوزیون مداوم 100 میکروگرم بر کیلوگرم در دقیقه و در گروه دوم مورفین با دوز 1/0 میلی گرم بر کیلوگرم و سدیم تیوپنتال با دوز 5 میلی گرم بر کیلوگرم بکار برده شد. در هر دو گروه وجود یا عدم وجود تهوع و استفراغ بعد از عمل و نیز در زمان ریکاوری بررسی گردید ، همچنین فشار خون سیستول و دیاستول و تعداد ضربان نبض قبل ، بلافاصله بعد و 5 دقیقه بعد از القای بیهوشی و در اطاق ریکاوری اندازه گیری و ثبت شد . به وسیله نرم افزار SPSS و با استفاده از آزمون تی داده ها ی جمع آوری شده تحلیل گردید. یافته ها: اختلاف میانگین تعداد نبض در قبل از القای بیهوشی بلافاصله بعد و 5 دقیقه بعد از آن در دو گروه اختلاف معنی داری داشت (05/0 < p ). اگر چه در گروه آزمایش موارد تهوع و استفراغ نسبت به گروه شاهد کاهش داشت، ولی از نظر آماری معنی دار نبود. تغییرات فشار خون سیستول و دیاستول در گروه آزمایش ، 5 دقیقه بعد از القای بیهوشی ، یعنی در زمان اوج استرس ناشی از عمل جراحی نسبت به گروه شاهد کمتر بود و از نظر آماری این اختلاف معنی دار بود، ولی در بقیه مراحل اختلاف این تغییرات معنی دار نبود .همچنین زمان ریکاوری به طور چشمگیری در گروه آزمایش آلفنتانیل و پروپوفول در مقایسه با گروه شاهد مورفین و تیوپنتال سدیم کمتر بود که این اختلاف از نظر آماری معنی دار بود ) 05/0 < p ). نتیجه گیری: بنابراین استفاده همزمان از آلفنتانیل و پروپوفول در القاء و نگهداری بیهوشی ، سبب کاهش زمان ریکاوری ، تغییرات همودینامیک 5 دقیقه بعد از القای بیهوشی و در نتیجه کاهش استرس ناشی از جراحی شده و در مقایسه با روش دیگر مفید تر است . واژه های کلیدی : بیهوشی ، آلفنتانیل و پروپوفول , مورفین و تیوپنتال سدیم، استفراغ , تهوع